skał osadowych

Encyklopedia PWN

[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],

era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,

geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.

złoże,

naturalne nagromadzenie kopaliny w skorupie ziemskiej lub na jej powierzchni, w takiej formie i ilości, które umożliwiają jej gospodarce wykorzystanie obecnie lub w przyszłości.

ropa naftowa,

naturalna, ciekła mieszanina węglowodorów parafinowych (alkany), naftenowych (cykloalkany) i aromatycznych (związki aromatyczne).

karbon

[łac. carbo ‘węgiel’],

piąty okres (jednostka geochronologiczna) ery paleozoicznej, trwający od ok. 355 do ok. 295 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący powstałe w tym czasie skały.

diageneza

[gr. diá ‘przez’, génesis ‘pochodzenie’],

geol. przemiany fiz. i chem. osadów i skał osadowych rozpoczynające się od momentu złożenia (depozycji) osadu, z wyłączeniem zmian spowodowanych przez współcz. procesy wietrzenia oraz procesy metamorfizmu;

Kordyliery,

wielki obszar wyżynno-górski w Ameryce Północnej, w zachodniej części Kanady i Stanów Zjednoczonych, a także w większości państw Ameryki Środkowej;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>